NEOPHODNOST PRIMJENE SAVREMENIH MENADŽERSKIH TEORIJA, KONCEPATA I MODELA U ODRŽIVOM EKONOMSKOM RAZVOJU I U RAZVOJU TURIZMA

Abstract

Evolucija kao proces ukupnih promjena i razvoja dešava se u svim područjima života i rada. Izuzetno velike promjene dešavaju se u preduzeću kao ljudskoj djelatnosti koja se koristi raznim silama da bi se ostvario određeni cilj i menadžmentu kao umijeću obavljanju posla pomoću ljudi. Tako je preduzeće evouliralo u korporaciju, a klasični menadžment u savremeni menadžment, koji se u svom radu koristi raznim menadžerskim teorijama, konceptima i modelima. Praćenje tih teorija, koncepata i modela predstavlja conditio sine qua non održivog ekonomskog i ukupnog razvoja.

Među mnogobrojnim menadžerskim teorijama, konceptima i modelima, u ovom radu se govori o intergralnim modelima i konceptima, kao i o najvažnijim i najuticajnijim partikularnim konceptima i modelima, koje je moguće primijeniti na naše uslove u održivom razvoju i razvoju turizma. Među integralne teorije i modele, o kojima će ovdje biti više riječi, se mogu ubrojati: sistemska teorija (ST) i balanced scorecard concept (BSC), a među partikularne: reinžinjering poslovnih procesa (BPR), upravljanje potpunom kontrolom kvaliteta (TQM), 6 sigma (6δ), upravljanje odnosima sa klijentima (CRM), sistem za upravljanje zalihama (ABC) i just in time (JIT), vitki menadžment (LM), kaizen (KN), Taguchi metoda (TM), menadžment upravljanja znanjem (KM), korporativni menadžment (CM), bencmarking (BM), planiranje scenarija (SP) i upravljanje rizikom (RM).